Anatomical and Visual Outcomes of Unilateral and Bilateral Intravitreal Ranibizumab Treatment Applied in Diabetic Macular EdemaErdinc Bozkurt1, Osman Öndaş21Department of Ophtalmology, Kafkas University, Kars, Turkey
2Department Of Ophtalmology, Atatürk University, Erzurum, Turkey
Aim: Comparison of anatomical and visual results of unilateral and bilateral intravitreal ranibizumab treatment in patients with diabetic macular edema.
Material and Method: The files of patients with diabetic macular edema (DME) who underwent intravitreal ranibizumab (IVR) for a total of 3 times between April 2012 and May 2017 were reviewed retrospectively at Ataturk University Ophtalmology Department. Age, gender, duration of diabetes, duration between complaints and first ranibizumab treatment, other treatments, follow-up period, intraocular pressure, best corrected visual acuity (BCVA) were recorded. The paired-t test was used for statistical analysis, p<0.05 was considered significant. Results: 120 eyes of 80 patients with DME, whose 43 were males, 37 were females and 59–82 years old were included. 40 patients were treated unilaterally because of DME and 40 patients were treated bilaterally due to DME. Mean BCVA was 0.19±0.23 (Snellen) in unilateral cases, 0.21±1.35 in the right eye, 0.29±0.76 in the left eye in bilateral case p>0.05) at the time of admission, in the 6th month, the mean values were 0.42±0.32, 0.53±2.59, 0.49±1.92 (p>0.05), respectively. Mean central foveolar thickness (CFT) was 458.1±177.6 μm in unilateral cases, 412.5±233.8 μm in right eye and 463.2±721.9 μm in left eye (p>0.05) in bilateral cases. After treatment, at the 6th month, respectively; mean CFT was 301.3±129.6 μm, 297.3±316 μm, 280.1±317.3 μm (p>0.05).
Conclusion: We didn’t determine any significant change in CFT and BCVA in the other eyes of the patients applied unilateral IVR. When comparing unilateral IVR with bilateral IVR, we conclude that there isn’t statistically significant difference in terms of changes in BCVA and CFT and there isn’t synergistic effect of bilateral IVR administration. Keywords: diabetic macular edema, visual acuity; intravitreal ranibizumab; central macular thickness
Diyabetik Maküla Ödeminde Unilateral ve Bilateral Uygulanan İntravitreal Ranibizumab Tedavisinin Anatomik ve Görsel SonuçlarıErdinc Bozkurt1, Osman Öndaş21Kafkas Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, Kars
2Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, Erzurum, Türkiye
Amaç: Diyabetik makula ödemi olan hastalarda unilateral ve bilateral uygulanan intravitreal ranibizumab tedavisinin anatomik ve görsel sonuçlarının karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Materyal ve Metot: Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Kliniği’nde Nisan 2012-Mayıs 2017 tarihleri arasında diyabetik makula ödemi (DMÖ) olan ve birer ay ara ile toplam 3 kez intravitreal ranibizumab (İVR) enjeksiyonu uygulanan hastaların dosyaları retrospektif olarak incelendi. Yaş, cinsiyet, diyabetin süresi, şikayetler ile ilk ranibizumab tedavisi arasındaki süre, uygulanan diğer tedaviler, takip süresi, göz içi basıncı, görme keskinliği (EDGK) kaydedildi. İstatistiksel analizlerde paired-t testi kullanıldı, p<0,05 olması anlamlı kabul edildi. Bulgular: Çalışmaya; DMÖ olan 43’ü erkek, 37’si kadın, yaşları 59–82 olan, 80 hastanın 120 gözü dahil edildi. 40 hasta unilateral, 40 hasta bilateral DMÖ nedeniyle tedavi edildi. İlk kez tedavi gören hastalara birer ay ara ile toplam 3 kez İVR enjeksiyonu uygulandı. Ortalama diyabet süresi unilateral olgularda 10,6 yıl, bilateral olgularda 11,2 yıl idi. Şikayetler ile ilk ranibizumab tedavisi arasındaki süre, unilateral olgularda 21 gün, bilateral olgularda 18 gün idi. Takip süresi unilateral olgularda ortalama 6,3 ay, bilateral olgularda 6,7 ay idi. Başvuru anında ortalama EDGK unilateral olgularda 0,19±0,23 (Snellen), bilateral olgularda sağ gözlerde 0,21±1,35, sol gözlerde 0,29±0,76 (p>0,05), 6. ayda ise sırasıyla 0,2±0,32, 0,53±2,59, 0,49±1,92 (p>0,05) idi. OCT incelemesinde; başvuru anında ortalama santral foveolar kalınlığı (SFK) unilateral olgularda 458,1±177,6μm, bilateral olgularda sağ gözlerde 412,5±233,8μm, sol gözlerde 463,2±721,9 μm (p>0,05), tedavi sonrası 6. ayda ise sırasıyla; 301,3±129,6μm, 297,3±316, 280,1±317,3 μm (p>0,05) idi.
Sonuç: Unilateral İVR uygulanan hastaların diğer gözlerinde SFK’ında ve görme düzeyinde anlamlı bir değişiklik saptamadık. Bilateral ve unilateral İVR uygulamaları kıyaslandığında, EDGK ve SFK’ındaki değişim açısından istatistiksel olarak anlamlı farkın olmadığı ve bilateral İVR uygulamasının sinerjistik etkisinin olmadığı kanaatindeyiz. Anahtar Kelimeler: diyabetik makula ödemi, görme keskinliği; intravitreal ranibizumab; santral foveolar kalınlık
Erdinc Bozkurt, Osman Öndaş. Anatomical and Visual Outcomes of Unilateral and Bilateral Intravitreal Ranibizumab Treatment Applied in Diabetic Macular Edema. Kafkas J Med Sci. 2018; 8(3): 158-164
Corresponding Author: Erdinc Bozkurt, Türkiye |
|
Full Text PDF
Print
Download citation
RIS
Share with email
Share
Send email to author
PubMed
