Cerrahi Uygulanan Çocuk Travmatik Kırıklarının Covid-19 Pandemisi ve Pandemi Öncesindeki Dönemde DağılımıAli Murat Başak, Mustafa AydınDepartment of Orthopedics and Traumatology, Gulhane Training and Research Hospital, Ankara, Turkiye
Amaç: Covid-19 pandemisi ve ardı sıra gelişen karantina ve izolasyon önlemleri, travma mekanizmalarında ve sonuçlarında önemli farklılıklara yol açtı. Bu çalışmanın amacı pandemi sırasında cerrahi olarak tedavi edilen pediatrik kırıkların epidemiyolojik verilerini, kırık tiplerini, travma mekanizmalarını ve cerrahi müdahalelerini pandemiden önce tedavi edilenlerle karşılaştırmaktır.
Materyal ve Metot: Bu retrospektif çalışmaya, pandemiden önceki bir yıl ve pandemi sırasında bir yıl boyunca kırık nedeniyle ameliyat edilen 10 ve 10 yaş altı pediatrik hastalar dâhil edildi. Analiz edilen değişkenler arasında cinsiyet, yaş, kırığa maruz kalan çocuğun yaşadığı evdeki çocuk sayısı, kırık tipleri, yaralanma mekanizmaları, yaralanma yeri, yaralanma zamanı ve gerçekleştirilen cerrahi türü yer aldı. Pandemi öncesi dönem Nisan 2019 – Nisan 2020, pandemi dönemi ise Nisan 2020 – Nisan 2021 olarak tanımlandı.
Bulgular: Pandemi öncesinde kırık şikâyetiyle gelen hastaların yaş ortalaması 6,02±2,62 yıl iken, pandemi döneminde bu yaş 5,39±2,48 yıldı. Pandemi öncesinde kırık şikâyetiyle gelen hastaların %57,6’sı (n=38) erkekti ve en sık görülen kırık bölgesi distal humerustu (%56,1, n=37). Düşmeler yaralanmanın önde gelen mekanizmasıydı (%95,5, n=63). Yaralanmaların %40,9’u (n=27) iç mekanda meydana geldi ve vakaların %40,9’u (n=27) kapalı redüksiyon ve perkütan pinleme (CRPP) ile tedavi edildi. Pandemi sırasında hastaların %71,4’ü (n=40) erkekti ve en sık görülen kırık bölgesi distal humerustu (%62,5, n=35). Düşmeler yaralanmanın önde gelen mekanizması olmaya devam etti (%92,9, n=52). Yaralanmaların %48,2’si (n=27) iç mekanda meydana geldi ve vakaların %50’si (n=28) CRPP ile tedavi edildi. Pandemi öncesi döneme kıyasla, erkek-kadın hasta oranı pandemi sırasında daha yüksekti (p=0,001). Çoğunlukla daha yüksek enerjili travma sonrası gelişen ön kol kırıkları, pandemi sırasında önemli ölçüde daha az izlendi (p=0,003).
Sonuç: Bulgular COVID-19 pandemisinin pediatrik kırıkları üzerindeki etkisine ilişkin fikir vermektedir. Anahtar Kelimeler: COVID-19 pandemisi, pediatrik kırık, yaralanmanın epidemiyolojisi
Comparison of the Epidemiological Distribution of Pediatric Fractures Requiring Surgical Intervention: Insights from the COVID-19 Pandemic and BeyondAli Murat Başak, Mustafa AydınDepartment of Orthopedics and Traumatology, Gulhane Training and Research Hospital, Ankara, Turkiye
Aim: The COVID-19 pandemic and its quarantine and isolation measures led to notable differences in trauma mechanisms and their outcomes. This study aims to compare the epidemiological data, fracture patterns, trauma mechanisms, and surgical interventions of pediatric fractures treated surgically during the pandemic with those treated before the pandemic.
Material and Method: In this retrospective study, pediatric patients aged 10 years or younger who underwent surgery for fractures during one year before the pandemic and one year during the pandemic were included. The variables analyzed included gender, age, number of children experiencing fracture at home, fracture patterns, mechanisms of injury, injury location, time of injury, and type of surgery performed. The pre-pandemic period was defined as April 2019 – April 2020, and the pandemic period as April 2020 – April 2021.
Results: The mean age of patients presenting with fractures before the pandemic was 6.02±2.62 years, compared to 5.39±2.48 years during the pandemic. Before the pandemic, 57.6% (n=38) of the patients presenting with fractures were male, with the most common fracture site being the distal humerus (56.1%, n=37). Falls were the leading mechanism of injury (95.5%, n=63). 40.9% (n=27) of the injuries occurred indoors, and 40.9% (n=27) of the cases were treated with closed reduction and percutaneous pinning (CRPP). During the pandemic, 71.4% (n=40) of the patients were male, with the most common fracture site being the distal humerus (62.5%, n=35). Falls remained the leading mechanism of injury (92.9%, n=52). 48.2% (n=27) of the injuries occurred indoors, and 50% (n=28) of the cases were treated with CRPP. Compared to the pre-pandemic period, the male-to-female patient ratio was higher during the pandemic (p=0.001). Forearm fractures, which typically require higher-energy trauma, were significantly less common during the pandemic (p=0.003).
Conclusion: The findings provide insights into the impact of the COVID-19 pandemic on pediatric fractures. Keywords: COVID-19 pandemic, pediatric fracture, epidemiology of injury
Ali Murat Başak, Mustafa Aydın. Comparison of the Epidemiological Distribution of Pediatric Fractures Requiring Surgical Intervention: Insights from the COVID-19 Pandemic and Beyond. Kafkas J Med Sci. 2025; 15(2): 214-218
Sorumlu Yazar: Ali Murat Başak, Türkiye |
|
Tam Metin PDF
Yazdır
Alıntıyı İndir
RIS
E-Postala
Paylaş
Yazara e-posta gönder
PubMed
