Akademisyenlerde Mesleki Görev Süresinin Tükenmişlik Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi: Kesitsel Bir AnalizGökhan Bayrak1, Hakan Zora2, Nesrin Yağcı31Muş Alparslan Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü, Muş, Türkiye
2Özel Medicabil Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı, Bursa, Türkiye
3Pamukkale Üniversitesi, Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Fakültesi, Denizli, Türkiye
Amaç: Tükenmişlik, işyeri stresine uzun süre maruz kalmaktan kaynaklanan psikolojik bir durumdur. Bu çalışmanın amacı, Pamukkale Üniversitesi’ndeki akademik personelin mesleki deneyim yıllarına göre tükenmişlik durumları arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem: Bu tek merkezli retrospektif çalışmaya 2016– 2017 yılları arasında Pamukkale Üniversitesinde çalışan akademik personel dâhil edildi ve incelendi. Katılımcılar 1–9 yıl (Grup 1, n=119) ve 10+ yıl (Grup 2, n=89) mesleki görev sürelerine göre ayrıldı. Akademik personelin yaş, cinsiyet, ortalama mesleki görev süresi, haftalık ders yükü ve günlük ayakta ve oturarak çalışma gereklilikleri gibi demografik ve işle ilgili özellikleri kaydedildi. Akademik personelin tükenmişlik düzeylerini değerlendirmek için Maslach Tükenmişlik Envanteri (MBI) ve algılanan stres düzeylerini değerlendirmek için Algılanan Stres Ölçeği kullanıldı.
Bulgular: Akademik personelin ortalama mesleki görev yılı Grup 1’de 3,73 ve Grup 2’de 18,74’tü (p=0,001). Yaş ortalaması Grup 1’de 28,51 yıl, Grup 2’de 43,55 yıldı (p=0,001). Grupların tükenmişlik durumları incelendiğinde, MBI’nın duygusal tükenme ve duyarsızlaşma alanları gruplar arasında farklılık saptanmadı (p>0,05). Ancak, kişisel başarı alt başlığı Grup 1’de anlamlı şekilde daha yüksekti (p=0,001). Algılanan Stres Ölçeği puanı artışı (β=0,569, p=0,001) ve cinsiyetin erkek olması (β=0,179, p=0,020) artırıcı; günlük oturarak çalışma süresi artışı (β=-0,193, p=0,001) ise MBI toplam puanı üzerinde azaltıcı etkiye sahipti.
Sonuç: İş yükünün azaltılması, özellikle on yıldan fazla görev süresi olanlarda kişisel başarı hissini önemli ölçüde artırabilir. Görev süresi 1–9 yıl arasında olan akademik personel, akademik terfinin karmaşıklığını önlemek için tasarlanan destekleyici girişimlerden faydalanabilir. Mentorluk programlarının uygulanması, özellikle tükenmişliğe karşı daha hassas olduklarını bildiren erkek akademik personel arasında başa çıkma mekanizmalarını geliştirebilir. Anahtar Kelimeler: mesleki tükenmişlik, üniversiteler, iş yükü, cinsiyet
Investigating the Professional Tenure on Burnout Among Academicians: A Cross-Sectional AnalysisGökhan Bayrak1, Hakan Zora2, Nesrin Yağcı311Department of Physiotherapy and Rehabilitation, Muş Alparslan University Faculty of Health Sciences, Muş, Türkiye
2Department of Orthopaedics and Traumatology, Private Medicabil Hospital, Bursa, Türkiye
3Faculty of Physiotherapy and Rehabilitation, Pamukkale University, Denizli, Türkiye
Aim: Burnout is a psychological condition resulting from prolonged exposure to workplace stress. This study investigates the relationship between burnout status and the years of professional experience among academic staff working at Pamukkale University.
Material and Methods: This single-center retrospective study included and investigated academic staff working at Pamukkale University between 2016 and 2017. Participants were divided into 1–9 years (Group 1, n=119) and 10+ years of professional tenure (Group 2, n=89). The demographic and work-related characteristics of the academic staff, including age, gender, weekly course load, and daily standing and seated work requirements, were recorded. Maslach Burnout Inventory (MBI) was utilized to evaluate burnout levels, and the Perceived Stress Scale was used to assess academic staff’s perceived stress levels.
Results: The mean years of professional tenure in the academic staff were 3.73 in Group 1 and 18.74 in Group 2 (p=0.001). The mean age was 28.51 years in Group 1 and 43.55 years in Group 2 (p=0.001). When the groups’ burnout state was analyzed, the emotional exhaustion and depersonalization domains of the MBI did not differ between groups (p>0.05). However, the personal accomplishment domain was significantly higher in Group 1 (p=0.001). An increase in Perceived Stress Scale score (β=0.569, p=0.001) and male gender (β=0.179, p=0.020) had an increasing effect, whereas an increase in daily sitting work time (β=-0.193, p=0.001) had a decreasing impact on MBI total score.
Conclusions: Reducing workloads can significantly increase the sense of personal accomplishment, especially over ten years of professional tenure. Academic staff with 1–9 years of tenure could benefit from supportive initiatives designed to avoid the complexities of academic promotion. Implementing mentoring programs may improve coping mechanisms, especially among male academic staff, who report being more vulnerable to burnout. Keywords: professional burnout, universities, workload, gender
Gökhan Bayrak, Hakan Zora, Nesrin Yağcı. Investigating the Professional Tenure on Burnout Among Academicians: A Cross-Sectional Analysis. Kafkas J Med Sci. 2025; 15(1): 104-111
Sorumlu Yazar: Gökhan Bayrak, Türkiye |
|
Tam Metin PDF
Yazdır
Alıntıyı İndir
RIS
E-Postala
Paylaş
Yazara e-posta gönder
PubMed
